αδεσποτο ποιημα

κι εκει που παρατηρεις-παραληρεις(κοιτα τι κανει ενα λ στη θεση του τ!)ενα (χαμενο) κορμι να μπαινοβγαινει στο γαλα του κυματος,αναρωτιεσαι σε ποσα βοτσαλα του καλοκαιριου να βρισκεται η ευτυχια.και η σκεψη αποδεικνυεται κουραστικη.ουφ!ακομα κι η αναπνοη το καλοκαιρι μοιαζει δαπανη.τα βραδια ενα κουνουπι αναζητα λιγο αιμα.αναγνωριζει κι αυτο τη ματαιοτητα της υπαρξης και της επιβιωσης,εξω απο το λευκο ξενοδοχειακο σεντονι.βρισκει λιγο μαυρισμενο δερμα,στην κλειδωση,ακριβως πισω απο το γονατο.τα μεσημερια η κυρ-μυγα μαθαινει τα μυγοπουλακια της πως να χεζουν τα παραθυρα των ανθρωπων,κυριως τα τζαμια.
κατι γελια που κανουν!